بستر مناسب در پرورش مرغ بومی نقش مهمی در سلامتی، راحتی و رفاه آنها دارد. بستر باید دارای ویژگی های زیر باشد:

1. جاذب رطوبت: بستر باید رطوبت فضولات مرغ را جذب کند تا از خیس شدن بستر و ایجاد بوی نامطبوع جلوگیری شود.

2. عایق حرارت: بستر باید عایق حرارت باشد تا از هدر رفتن گرما در زمستان و خنک ماندن سالن در تابستان جلوگیری شود.

3. زهکشی مناسب: بستر باید زهکشی مناسبی داشته باشد تا از تجمع آب و ایجاد گل و لای جلوگیری شود.

4. نرم و قابل نفوذ: بستر باید نرم و قابل نفوذ باشد تا مرغ ها بتوانند به راحتی روی آن راه بروند و استراحت کنند.

5. عاری از گرد و غبار: بستر باید عاری از گرد و غبار باشد تا از مشکلات تنفسی در مرغ ها جلوگیری شود.

6. مقرون به صرفه: بستر باید مقرون به صرفه باشد و از مواد قابل دسترس تهیه شود.

برخی از مواد رایج برای بستر مرغ بومی عبارتند از:

• تراشه چوب: تراشه چوب یکی از رایج ترین مواد برای بستر مرغ بومی است. این ماده جاذب رطوبت، عایق حرارت و مقرون به صرفه است.
• کاه: کاه ماده ای نرم و جاذب رطوبت است که بستر مناسبی برای مرغ ها فراهم می کند.
• خاک اره: خاک اره ماده ای جاذب رطوبت و عایق حرارت است که می تواند به عنوان بستر برای مرغ ها استفاده شود.
• پوشال: پوشال ماده ای نرم و جاذب رطوبت است که می تواند به عنوان بستر برای مرغ ها استفاده شود.
• برگ های خشک: برگ های خشک ماده ای نرم و جاذب رطوبت هستند که می توانند به عنوان بستر برای مرغ ها استفاده شوند.

انتخاب بهترین بستر برای مرغ های بومی به عوامل مختلفی از جمله تعداد مرغ ها، اندازه سالن، آب و هوا و بودجه شما بستگی دارد.

در اینجا چند نکته برای استفاده از بستر مرغ بومی آورده شده است:

• عمق بستر: عمق بستر باید 10 تا 15 سانتی متر باشد.
• اضافه کردن بستر جدید: به طور مرتب بستر جدید به سالن اضافه کنید تا رطوبت و بوی آن کنترل شود.
• جایگزینی بستر: بستر باید به طور کامل هر 3 تا 4 ماه یکبار تعویض شود.
• نظافت سالن: سالن را به طور مرتب از فضولات مرغ ها تمیز کنید.

با استفاده از بستر مناسب و با کیفیت، می توانید به سلامتی، راحتی و رفاه مرغ های بومی خود کمک کنید.